روز آخر آخرین روز نبود

آخرین روز از عجیب ترین فروردین من

همچنان در خانه

همچنان اندوهگین

همچنان گیج و مبهوت

پایان فروردین 1399 - 2020 میلادی

دنیا

اتفاقاً همین دنیای محدود ، جاییه واسه اجتماع نقیضَین !!

عجب جمله ای گفته واقعاً ، از بندِ ناف تا خطِ صاف . . .

توی همین فاصله ی کوتاه چه اتفاقا که نمیوفته

دنیا خییییلیییی پیچیدس درسته ؟ ولی دقت که میکنی میبینی خیلی سادس

دنیا خیلی زیباست ، ولی قشنگ که فکر میکنی میبینی خیلی زشت و کثیفه

اینا هم مکانی رو نشون نمیده ها ، که مثلا بگیم دنیا زشتی داره و زیبایی داره و اینجوری نه چیزی نقض میشه و نه چیز عجیبیه

اینا هم زمان اتفاق میوفته ، یعنی دنیا در عین زیبایی بسیار تنفر برانگیزه یا در عین پیچیدگی خیییلییی سادس

چنین جایی واسه زندگی کردن خیلی دوست نداشتنیه ولی وقتی مجبوری و تنها راهته ناچاری که دوسش داشته باشی یا حتی بالاتر ، عاشقش باشی!!

همینم تناقضه ، بهتر بگم ، این بالاترین تناقض زندگیه انسانه ، انسان باید عاشق دنیایی باشه که فطرتاً ازش متنفره !!

خب اگه کسی تا اینجای این متنو بخونه و فرار نکنه بره جای شکر داره !!

صحبتم سر همینه ، چجوری این دنیا رو دوست داشته باشم آخه ؟؟!!

شاید بهترین آرزوم براتون همین باشه که جواب این سوالو پیدا کنید !!

کنار سبزه و سکه ، کنار آب و آیینه ، تموم لحظه های شب ، "سکوت" هفتمین سینِ . . .

رسیدیم به بهار 97 

این سال ها و ماه ها و هفته ها میگذرن ، خاطره میمونه ، موهای ما از تشت خاطره هامون سیراب میشن و سفید ...!

یه سال و خورده ای از این وبلاگ منم گذشت

مخاطبش فقط خودمم و واسه همینه که دوسش دارم :) جاهای خلوتو دوس دارم

گیجم ، همچنان سردرگم ، مات ، مبهوت ، حاله عجیب و غریب اما ...

حوصله ی توضیحشو ندارم 

زندگی رو زندگی کنید 

قشنگ نیس ، ولی قشنگه ...